Publikacja dr hab I. Jasser z zespołem dotycząca przewidywania toksyczności zakwitów sinicowych

Dr hab. Iwona Jasser z zespołem badawczym z naszego Wydziału (Aleksandra Bukowska -pierwszy autor, Tomasz Kaliński, Michał Koper, Iwona Kostrzewska-Szlakowska, Jan Kwiatowski) oraz z Uniwersytetu Gdańskiego (Hanna Mazur-Marzec) opublikowali pracę w piśmie Scientific Reports pt.”Predicting blooms of toxic cyanobacteria in eutrophic lakes with diverse cyanobacterial communities”: https://www.nature.com/articles/s41598…

Praca dotyczy możliwości przewidywania czy zakwit sinicowy w jeziorze będzie toksyczny. Na podstawie analiz DGGE wykazano, że producentami toksyn w jeziorach mazurskich są cyjanobakterie z rodzajów Microcystis i Planktothrix. Analiza qPCR wykazała natomiast, że udział komórek zawierających geny toksyczności mcy w populacji cyjanobakterii z rodzaju Planktothrix był stale bardzo wysoki a stężenie mikrocystyn w badanych próbkach korelowało z liczebnością całkowitą komórek Planktothrix, jak i z liczebnością komórek posiadających geny toksyczności. Udział komórek z genami toksyczności w drugim badanym rodzaju cyjanobakterii – Microcystis, był niski i zmienny w czasie. Nie znaleziono korelacji pomiędzy liczebnością i udziałem toksycznych komórek tego taksonu a stężeniem mikrocystyn.

Wyniki wskazują, że głównym producentem mikrocystyn w Wielkich Jeziorach Mazurskich są cyjanobakterie z rodzaju Planktothrix, a na podstawie analizy qPCR możliwe jest przewidywanie toksyczności zakwitu Planktothrix. Analiza ta może znaleźć zastosowanie również w innych wodach narażonych na zakwity Planktothrix.

Na podstawie analiz filogenetycznych zidentyfikowano obecność dwóch potencjalnie toksycznych gatunków Planktothrix – P. agardhii i P. rubescens. Badania ujawniły również potrzebę stworzenia nowych uniwersalnych starterów do amplifikacji genu mcyA w próbkach środowiskowych, ponieważ okazało się, że startery do tej pory stosowane amplifikują wybiórczo geny z rodzajów Planktothrix i Microcystis.