Pamięci dr Marii Magdaleny Borowik

Dnia 6 listopada 2022 r. odeszła dr Maria Magdalena Borowik, długoletni nauczyciel akademicki Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego.

Msza święta pogrzebowa zostanie odprawiona 14 listopada o godzinie 13.00 w kościele pod wezwaniem Karola Boromeusza na cmentarzu Powązki Stare, po której prochy zostaną odprowadzone do grobu rodzinnego.

Biolog z wyboru i umiłowania. Wieloletni pracownik Zakładu Parazytologii, wybitny dydaktyk. Była absolwentką naszego Wydziału, wówczas Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi. Pracę magisterską pod tytułem „Badania parazytofauny i dynamiki zarażenia różnych grup” przygotowała pod kierunkiem Pana profesora Zdzisława Raabe w roku 1965.

Po zatrudnieniu w Zakładzie Parazytologii Instytutu Zoologii włączyła się w nowatorski wówczas kierunek badań. Jej zainteresowania badawcze obejmowały zagadnienia parazytologii ogólnej i weterynaryjnej. W latach 70-tych ubiegłego wieku brała udział w badaniach nad lekami przeciwpasożytniczymi oraz nad zastosowaniem promieniowania UV do atenuacji larw w szczepionkach przeciw nicieniom pasożytniczym owiec. Wyniki badań zawarła w pracy doktorskiej zatytułowanej „Wpływ promieni ultrafioletowych na reakcje immunologiczne w strongyloidozie owiec”. Promotorem pracy był prof. dr hab. Bernard Bezubik. Była autorką i współautorką 15 prac naukowych i licznych doniesień konferencyjnych.

Dr Maria Magdalena Borowik była uznanym i bardzo lubianym nauczycielem akademickim. Była autorką programów dydaktycznych z parazytologii ogólnej, parazytologii środowiskowej a także ćwiczeń z zoologii. Dużo serca i czasu poświęcała zajęciom dydaktycznym. Zawsze świetnie przygotowana do przekazywania wiedzy w sposób przystępny i zachęcający studentów do nauki. Wielu pracowników akademickich naszego Wydziału Biologii przeszło swoje pierwsze szlify pod Jej okiem. Opracowywała i konsultowała wiele prac dla wydawnictw naukowych i szkolnych oraz popularnonaukowych. Pisała recenzje podręczników szkolnych i akademickich dla Wydawnictw Szkolnych i PZWL. Opracowała część zbiorów bibliotecznych, gdy pełniła funkcję starszego kustosza w bibliotece Instytutu Zoologii Wydziału Biologii UW.

Była sekretarzem Rady naukowej Instytutu Zoologii, przedstawicielem młodej kadry w Radzie Wydziału Biologii, egzaminatorem na studia Wydziału Biologii, jurorem konkursu matur z biologii. Prowadziła warsztaty dla młodzieży szkolnej w ramach Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci, brała udział w pracach Komitetu Olimpiady Biologicznej.

Była wielokrotnie nagradzana przez JM Rektora UW za pracę dydaktyczną oraz uhonorowana Medalem Komisji Edukacji Narodowej

Jej pogoda ducha sprzyjała utrzymaniu ciepłych więzi koleżeńskich. Magda, a właściwie Madzia, bo tak nazywało Ją wielu, służyła dobrą radą i wsparciem nie tylko w pracy. W Zakładzie Parazytologii czuwała nad sprawami organizacyjnymi, szczególnie podczas wyjazdów terenowych, a te w czasach Szkoły Głównej stanowiły główny nurt działalności naukowej parazytologów. Wiele kontaktów nawiązanych z naukowcami z USA, Niemiec, Anglii czy ZSRR podczas staży i konferencji zaowocowało trwałymi kontaktami towarzyskimi i przyjaźnią.

Dzielnie zniosła przeciwności losu i przezwyciężyła chorobę. Powróciła do pracy ze studentami i jako starszy wykładowca przeszła na emeryturę w 2005 roku.

Była orędowniczką wprowadzenia zastępczych metod badawczych w miejsce eksperymentów na zwierzętach. Magda kochała zwierzęta a one odwdzięczały się jej radością z uratowanego życia.

W domu witały gości nie tylko zięby australijskie w swobodnym locie, ale także koty, psy czy świnki morskie, chomik albo szczur. Koty trzymały straż do końca. Dopiero co wyszła na wieczny spacer.

Pozostała pamięć!