Ta strona wykorzystuje ciasteczka ("cookies") w celu zapewnienia maksymalnej wygody w korzystaniu z naszego serwisu. Czy wyrażasz na to zgodę?

Czytaj więcej

Naukowcy z Wydziału Biologii UW współautorami artykułu z zakresu immunogenetyki populacji wilków w Europie środkowej w “Diversity and Distributions”

Dr hab. Agnieszka Kloch oraz dr hab. inż. Robert Mysłajek z Zakładu Ekologii, Instytutu Biologii Funkcjonalnej i Ekologii, Wydziału Biologii UW są współautorami artykułu, w którym przedstawiono argumenty za tym, że wilki w środkowej Europie mają wysoką różnorodność genów odpowiedzialnych za działanie układu odpornościowego. Tekst pojawił się na łamach czasopisma naukowego “Diversity and Distributions”.

Naukowcy odkryli, że wilki rekolonizujące niziny środkowej Europy mają równie wysoką różnorodność genów związanych z działaniem układu odpornościowego, jak osobniki z populacji bałtyckiej i karpackiej. Ta cecha może im pomóc w walce z chorobami.

Wilki były bezlitośnie tępione przez stulecia. W Polsce objęto je ochroną dopiero w 1998 roku. Od tego czasu drapieżniki te powróciły do swoich dawnych ostoi w lasach w całym kraju. Wilki w środowisku naturalnym narażone są na ataki wielu chorobotwórczych wirusów, bakterii i pasożytów. Chroni je przed nimi układ odpornościowy, którego działanie zależy w dużej mierze od odpowiedniego zestawu genów. Im wyża jest różnorodność tych genów w populacji tym bardziej jest ona odporna na patogeny.

Naukowcy z Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego, we współpracy z badaczami ze Stowarzyszenia dla Natury “Wilk”, Wydziału Biologii Uniwersytetu Gdańskiego, Instytutu Ochrony Przyrody PAN, Instytutu Biologii Ssaków PAN, Słowackiej Agencji Ochrony Przyrody i Uniwersytetu Karola w Pradze zbadali jak w populacji wilków zamieszkujących środkową Europę kształtuje się różnorodność genów ważnych dla funkcjonowania ich układu odpornościowego. Specjaliści zbadali trzy geny MHC-DLA związane z działaniem głównego układu zgodności tkankowej oraz cztery geny TLR kodujące receptory toll-podobne odgrywające kluczową rolę we wrodzonej odpowiedzi odpornościowej organizmów.

“W naszych badaniach wykazaliśmy wysoki poziom zmienności genów związanych z odpornością u wilków pochodzących zarówno z populacji bałtyckiej i karpackiej, jak i będącej w trakcie ekspansji populacji środkowoeuropejskiej” – relacjonuje autorka publikacji dr hab. Agnieszka Kloch z Zakładu Ekologii, Instytutu Biologii Funkcjonalnej i Ekologii, Wydziału Biologii UW. “Podobnie wysoką różnorodność genów MHC obserwowano wcześniej u wilków z pogranicza Finlandii i Rosji, a znacznie niższą zmienność wykazano w izolowanych przez długi czas populacjach tego gatunku zamieszkujących południową Europę” – dodaje dr Kloch.

“Wyniki naszych badań są dobrą informacją z punktu widzenia ochrony wilków. Większa różnorodność genów MHC i TLR z pewnością ułatwia tym drapieżnikom walkę z różnorodnymi patogenami, a co za tym idzie pomaga w dalszym rozwoju populacji” – mówi współautor publikacji dr hab. Robert Mysłajek z Zakładu Ekologii Wydziału Biologii UW.

Wysoka różnorodność immunogenów u wilków zamieszkujących środkową Europę wyjaśnia zapewne po części ich duży sukces w rekolonizacji terenów, na których zostały wcześniej wytępione. W ostatnim dwudziestoleciu wilki pochodzące z Polski zasiedliły dużą część Niemiec, dotarły także do Belgii, Holandii, Danii i Luksemburga.

Badania nad różnorodnością genetyczną u wilków sfinansowano z grantów przyznanych przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej i Narodowe Centrum Nauki.

Zdjęcie: Robert W. Mysłajek