14 sierpnia 2020 roku mija 25. rocznica śmierci Profesora Władysława J.H. Kunickiego-Goldfingera

Mikrobiologa, genetyka, humanisty i społecznika, twórcy Katedry Mikrobiologii na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Katedry Mikrobiologii Ogólnej Uniwersytetu Wrocławskiego, Pracowni Genetyki Bakterii Instytucie Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN im. L. Hirszfelda oraz Instytutu Mikrobiologii na Wydziale Biologii Uniwersytetu Warszawskiego.

Prof. Kunicki-Goldfinger swą karierę zawodową poświęcił badaniu różnych aspektów życia bakterii, a wyniki badań prowadzonych przez Niego i Jego zespół zostały opisane w około 200 artykułach naukowych dotyczących kilku dziedzin mikrobiologii, w tym genetyki bakterii, mikrobiologii środowisk i mikrobiologii weterynaryjnej.

Profesor stworzył pierwsze polskie, mikrobiologiczne czasopismo naukowe “Acta Microbiologica Polonica” (dziś “Polish Journal of Microbiology“) i długo pełnił funkcję redaktora naczelnego. Profesor Kunicki-Goldfinger był nauczycielem i mistrzem kilku pokoleń mikrobiologów, którzy pierwsze szlify zdobywali, słuchając Jego znakomitych wykładów i studiując “Życie bakterii“, świetny i najpowszechniej wykorzystywany w powojennej Polsce podręcznik mikrobiologii ogólnej. Obok pracy naukowej i dydaktycznej, wiele czasu poświęcał działalności społecznej. Brał udział w działaniach tzw. Latającego Uniwersytetu, przekształconego w Towarzystwo Kursów Naukowych. w 1979 TKN powołało Kasę Pomocy Naukowej, kierowaną przez Profesora, której celem była pomoc dla represjonowanych naukowców i studentów umożliwiająca im kontynuowanie prac badawczych lub studiów. Profesor był też jednym z organizatorów Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauki, a także współpracował z Komitetem Obrony Robotników. za tę niepokorną działalność, a także aktywność w podziemiu “solidarnościowym” został internowany 13 grudnia 1981 roku, chyba jako jedyny członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk.

w późniejszym okresie życia Profesor był także członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie, a w 1989 roku uczestniczył w obradach okrągłego stołu w zespole ds. nauki i oświaty. Zainteresowania Profesora znacznie wykraczały poza mikrobiologię. Był przyrodnikiem-humanistą, a późniejsze lata poświęcił zagadnieniom filozofii przyrody. w latach 70. zapoczątkował seminaria Biologii Ewolucyjnej i Teoretycznej, brał udział w pracach sekcji Filozofii Nauki Polskiego Towarzystwa Filozoficznego oraz Komitetu Biologii Ewolucyjnej i Teoretycznej PAN. Spośród licznych napisanych przez Niego książek szeroko znane są “Dziedzictwo i przyszłość rozważania nad biologią molekularną, ewolucją i człowiekiem“, “Szukanie możliwości” i ostatnia “Znikąd donikąd“, w których Autor przekazał trudne treści w przystępnej dla czytelników formie. Najbardziej trwałą spuścizną Profesora są jednak nie książki i publikacje, lecz założone przez Niego, w trzech polskich miastach, mikrobiologiczne jednostki akademickie.